Edvard Niessing

Er zijn van die mensen die zeggen: 'je moet niet terugkijken, je moet vooruitkijken, daar kun je nog wat mee opbouwen'. Geweest is geweest. Ik ben het daar grotendeels mee oneens. Jawel, je bent jong en je wilt wat en nog veel meer, blijf je blik op de toekomst richten en probeer van die toekomst wat te maken.
Maar wat als de jaren gaan tellen, dan is die toekomst kort en het verleden lang. En wat is er dan leuker om op dat verleden terug te kijken. Zeker als je dromen goeddeels zijn uitgekomen.

Als jochie van 6 wilde ik trambestuurder worden bij de HTM (misschien gaat dat er nog wel eens van komen, de figuurlijke rails zijn gelegd… u hoort nog van mij) maar het werd toch wat anders.
Inmiddels 44 jaar achter de mikrofoon, om te beginnen bij Minjon, later omroeper en programmamaker bij de KRO, heel veel diverse programma's daar gedaan en gepresenteerd, de overstap naar Radio Noordzee Nationaal (soms neemt een mens de verkeerde beslissing), RTL Nieuws (vaak neemt een mens de goede beslissing, wat een prachtige tijd heb ik daar gehad), RTV-West, NovumNieuws en RNN7.
En tot op de dag van vandaag met vreselijk veel lol aan het (afwisselende) werk: de ene dag nieuws, de andere dag entertainment, dan weer muziek, een businessprogramma, dagvoorzitterschap, discootje jaren '70, kortom variatie genoeg, verveling KAN niet toeslaan.

Vreselijk veel lol, ook in de tijd dat ik - hoe kwam ik daar nou ook weer terecht - programma's ging maken voor de LMC. Ik geloof een keer per maand naar het Leidse, Mauritsstraat, (inmiddels ex-) vrouw mee, eerste etage, bakkie koffie en dan maar uitsloven. Ook weer diverse programma's, Listen in (verzin het), met wat kwaliteit van het vinyl, gouwe ouwe programma's en wat dies meer zij. Leuk met muziek bezig zijn en -aan het begin van de carriere- vlieguren maken, want dat is belangrijk, vlieguren maken 'zodat je je brevet geldig blijft'.
Ton stuurde mij onlangs een paar cd's met programma's van toen en daar merkte ik dat een mens kan veranderen. Ik schrok me te pletter. Alles waar ik heden ten dage zo'n kritiek op heb: jocks met rollende Rren, interessant-doen-en-niet-zijn, brallerig praten en maar volpraten die intro's, ook al heb je niets meer inhoudelijk toe te voegen, IK DEED VROEGER NIET ANDERS. Boeh.
Maar wat leuk toch om die programma's weer eens te horen, het deed me terugdenken aan die maandelijkse trip naar dat Leidse. En gelukkig troostte Ton mij door te melden "dat dat nou eenmaal de presentatiestijl van toen was". Ik hoop het maar.
De LMC is niet meer, jammer, want ik zou het best leuk vinden om nog EENS - in de toekomst - dat verleden te doen herleven. Al is met maar voor EEN keer.

Edvard Niessing