De Leidse Muziek Centrale, kortweg LMC, werd in 1964 opgericht door Ton Vermond. De toen 20-jarige Leidenaar, net uit militaire dienst, wilde meer doen met
zijn hobby: muziek én stoeien met een bandrecorder. In die tijd wel verbasterd tot bentrecorder.
In 1964 was Radio Veronica net enkele jaren actief, in een eerste poging het vastgeroeste Hilversumse bestel met andere muziek en
programmering concurrentie aan te doen. Radioprogramma's met lichte muziek waren op één hand te tellen,
en voor de jongeren was er hooguit 'Tijd voor teenagers'.
Hilversum 3, onder meer bedoeld om de strijd met Radio Veronica aan te gaan, ging in 1965 van start.
Er waren twee zwart-wit televisienetten: Nederland 1 en Nederland 2.
De commerciële tv ging uitzenden vanaf een platform in de Noordzee.
De TROS, toen nog onder de naam TV Noordzee, zond kortstondig uit vanaf het REM-eiland in 1964.
Het boekje 'Avonturen met een Bandrecorder' van AVRO-coryfee Herman Broekhuizen en NRU-technicus Nol Gobits was net verschenen.
Dat was de tijd dat de LMC letterlijk in elkaar werd getimmerd en gesoldeerd.
Ton, geholpen door familieleden en enkele vrienden, spijkerde de eierrekken aan de muur van een kleine slaapkamer op de eerste
verdieping van het ouderlijk huis in de Leidse Mauritsstraat.
Hij timmerde een wand met raam midden in die kamer en bouwde zo een spreekcel die ruimte bood aan twee presentatoren. Vriend Ap
Ruygrok was handig met de soldeerbout en zag kans de bandrecorders en platenspelers aan een mengpaneel te verbinden.
Zonder ruis, brom en doorgeslagen stoppen. Geen peperdure professionele studiotechniek, maar wel heel effectief en
bruikbaar, soms een beetje houtje touwtje.
Het idee, dat Ton Vermond voor ogen stond, werd werkelijkheid: het maken van muziekprogramma's op band voor ziekenhuizen en instellingen. Opmerkelijk feit: de jonge Ton betaalde alles uit eigen zak. Een dure hobby, maar als vrijgezel was dat kennelijk wel op te brengen. Wat ervoor terug kwam was het plezier dat hij beleefde aan het leiden van een omroep met enthousiaste jonge mensen, de programmamakers en technici. Daar was geen zender voor nodig, alle programma's werden op band opgenomen. De programma's werden in de benodigde aantallen gekopieerd en verstuurd naar de afnemers.
Voor jongeren met ambitie om voor de omroep te gaan werken waren er in feite maar twee mogelijkheden om ervaring op te doen. Bij de ziekenomroepen, zoals de LMC en AVRO's Minjon, de jeugdomroep van de AVRO. De eerste school voor de journalistiek in Utrecht was net in 1963 van start gegaan.
De programmamedewerkers waren Tom Blom, Arie van Breda, Anne van Egmond, Frank Garnier, Els van Gorp, San Hartwijk,
Paul Keet, Ineke Lichtenveldt, Cas van Manen, Peter Meijers, Joop Mulder, Edvard Niessing en Frank de Vries.
Een aantal van hen heeft vele jaren gewerkt voor de publieke en commerciële omroepen. Anderen zijn
in het bedrijfsleven actief (geweest).
De technische ploeg bestond naast Ton Vermond zelf, onder anderen uit Hans van
Amstel, Jan de Bruijn, Jan van der Heijden, Hans van Huessen,
Cees de Rooij, Peter Valentijn en Martin Weijtmans.
De laatste heeft halverwege zijn loopbaan een studie theologie opgepakt en is pastor geworden. De anderen zijn in het
bedrijfsleven actief geweest.
In de bijdragen van de verschillende oud-medewerkers van de LMC zijn hele aardige
en opvallende beschrijvingen van de levensloop te vinden.
De LMC begon met eenvoudige platenspelers en bandrecorders. Ton Vermond zat de
eerste tijd zelf achter het mengpaneel om de programma's op te nemen. Later werd de technische ploeg aanzienlijk uitgebreid.
De apparatuur werd na enkele jaren opgewaardeerd tot (semi)professioneel niveau, waaronder de Thorens draaitafels en
de Revox bandrecorders.
Als je de eerste banden beluistert, was er goed bedoeld amateurisme te horen. Maar al snel werden de programma's
steeds professioneler, qua presentatie maar zeker ook door de techniek.
In de kleine maar effectieve LMC studio aan de Leidse Mauritsstraat, zijn honderden uren aan programma's opgenomen
en voor verdere distributie gekopieerd.
De LMC heeft ruim zeventien jaar bestaan, van 1964 tot 1981. Met
programma's op band voor ziekenhuizen en militaire tehuizen in Duitsland.
In de toptijd namen ruim veertig ziekenhuizen de programma's af en zeven militaire tehuizen in Duitsland. Deze laatste kregen banden met de Veronica top-40, die werden gemaakt in licentie van Radio Veronica. Ziekenhuizen verspreid over heel het land waren enthousiaste afnemers van de programma's van de LMC. Helaas voor Ton en zijn ploeg vrijwilligers bleven de ziekenhuizen in de Leidse regio verstoken van de LMC programma's. De directies wezen het programma-aanbod van de LMC om onduidelijke redenen af.
Na ruim zeventien jaar kwam een einde aan de activiteiten van de LMC, de vrijwilligersorganisatie die programma's voor de ziekenhuizen maakte. Daar waren verschillende oorzaken voor aan te geven. In een aantal ziekenhuizen begonnen de eigen ziekenomroepen hun activiteiten. Verder werd de dienstverlening in de instellingen op het gebied van de doorgifte van radio- en TV-programma's sterk verbeterd. De reguliere radiozenders brachten steeds meer lichte muziekprogramma's, die de patiënten de hele dag door konden beluisteren.
De programma's van de LMC die duurden als regel drie kwartier en werden overbodig. Het is de verdienste van de LMC en zijn oprichter Ton Vermond, dat de LMC met de programmering zijn tijd ver vooruit was. Tegenwoordig spreek je van een format. In 1964 was de opzet van de LMC programma's redelijk uniek. Lichte muziek met verstrooiende informatie. In de 21ste eeuw is dat gemeengoed op de vele publieke en commerciële radiozenders, die een nationaal, regionaal dan wel plaatselijk bereik hebben.
Die jongeren van toen zijn intussen aan het eind van hun loopbaan beland: sommigen al in de VUT of pensioen. Ze hebben één ding gemeen: de goede herinneringen aan de Leidse Muziek Centrale.
Een ziekenomroep op band met enkele duizenden luisteraars door heel Nederland en in de militaire tehuizen in Duitsland, voor de val van de
Berlijnse muur aangeduid als West-Duitsland. Voor deze tehuizen maakte de LMC wekelijks de VERONICA Top-40 onder licentie
van Radio Veronica en later met toestemming van de Nationale Hitparade. De banden werden in de LMC studio opgenomen met eigen
presentatoren. Later verhuisde de opnamestudio naar Linschoten.
Deze laatste activiteit werd tot in 1981 voortgezet. Als gevolg van een drastisch veranderend radiolandschap werd deze manier van
programmadistributie achterhaald. Het aanbod van radiostations met muziekprogramma's en top-veertig lijsten nam sterk toe.
Nieuwe technische mogelijkheden maakten de verspreiding van programma's op band overbodig.
Van de LMC rest nog een stapel banden met programma's, door Ton Vermond zorgvuldig gearchiveerd. Na zoveel jaar blijkt de technische kwaliteit boven verwachting goed. De muziek en de presentatie is natuurlijk erg gedateerd.
Verder zijn er herinneringen van de oud-medewerkers in tekst en foto's. Ton heeft ook een archief bijgehouden met krantenknipsels en oude draaiboeken, die ook op deze website zijn te vinden.
Deze website haalt de herinneringen op aan de LMC. Een unieke groep jonge mensen, die
ruim veertig jaar geleden vaak aan het begin van hun (omroep) carrière stonden.
Een opmerkelijk tijdsbeeld dat laat zien en horen, hoe in die tijd programma's op band werden gemaakt.