De volgende recorders waren in gebruik:
twee ReVox G.36 bandrecorders in de grijze kast met mono-afluistering.
Kenmerk van deze robuuste recorder, met bandsnelheden van 9,5 en 19 cm per seconde was het feit dat deze machine met elf buizen was uitgerust.
Bovendien konden er grote 28 cm spoelen op worden gebruik. Later aangevuld met twee ReVox A77 semi-professionele bandrecorders,
waarvan één exemplaar met de snelheid 38 cm/sec. Deze recorder was compleet getransistoriseerd en de bediening vond plaats met
slechts drie schakelrelais, een unieke technische opzet voor dit soort bandrecorders.
De meeste (semi-)professionele recorders werden voor dezelfde functies uitgerust met vijf schakelrelais, voor het opnemen, weergeven,
versneld vooruit- en terugspoelen van de band.
Verder waren er:
- twee draaitafels van het merk Thorens type TD 124/11;
- twee kleine aan elkaar gekoppelde Uher mengpanelen;
- de monitorspeakers, waarmee het opgenomen signaal werd afgeluisterd waren van het merk Philips, evenals de versterker;
- in de spreekcel werd gebruik gemaakt van 2 Sennheiser microfoons type MD421, in de jaren zestig de meest populaire microfoon van dit merk,
zowel bij de omroepen als bij professionals en voor semi-professionele toepassingen.
Ook de reportagewagens van de NRU, de Nederlandse Radio Unie, werkten met deze microfoons, die in toenemende mate als vervanging werden
gebruikt voor de microfoons uit het NRU laboratorium.
Uiterst rechts bij de onderstaande foto's staat het rimpaneel, de opvolger van de Uher-mengpaneeltjes.
De programma's bij de LMC en later Radio LMC werden opgenomen op 18 centimeter banden, lengte 540 meter van verschillende merken: Agfa, Gevaert, Scotch (3M) en Ampex. Vooral de Scotch (3M) banden blijken na veertig jaar de tand des tijds het beste te hebben doorstaan. De banden werden aanvankelijk in mono opgenomen, omdat de ziekenhuizen de programma's via hun installaties ook in mono aan de patiënten doorgaven. De breedte van deze banden was ¼ inch, 6,25 millimeter. In de loop van de jaren zijn er honderden banden in omloop geweest.
Opvallend is dat de merken ReVox, Thorens en Sennheiser nog steeds bestaan, al zijn ze niet allemaal meer in handen van de oorspronkelijke eigenaren.
Er bestaat een serie foto's uit de zestiger jaren van de productie in de ReVox fabriek in Regensdorf-Zurich, Zwitserland.
ReVox maakt, als je naar de website kijkt, de fameuze bandrecorders niet meer.
Het bedrijf, opgericht door Willy Studer bestaat niet meer in zijn oorspronkelijke vorm.
Studer en het merk ReVox werd overgenomen door een Amerikaanse groep investeerders. De naam ReVox bestaat nog wel.
Onder deze merknaam worden audiovisuele totaaloplossingen voor complete huizen gemaakt.
De onderneming is actief in het allerduurste marktsegment.
De ReVox Service AG houdt zich bezig met het onderhoud aan de kostbare Hifi apparatuur.
De website van ReVox is: hier te vinden
De website van ReVox Service AG is: hier
En voor de Revox fans is er deze website met veel waardevolle historische informatie: hier
Voor een algemene site met meerdere bandrecordermerken, klik hier
Hier kun je o.a. de oude ReVox-bandrecorders en andere (nieuwe) professionele apparatuur nog laten repareren.
De Thorens platenspelers worden nog steeds gemaakt zie de website: hier
Ook Sennheiser is nog actief, de microfoons worden nog steeds in Duitsland gemaakt. Zelfs de unieke MD421 maakt nog deel uit van het
leveringsprogramma.
De website van Sennheiser:
hier